-
1 trado
trādo, didī, ditum, ere [ trans + do ]1) передавать ( poculum alicui C); вручать, отдавать ( littĕras QC); предоставлятьt. feris populandas terras O — отдавать поля диким зверям на опустошениеse t. — предаваться (tristitiae C; socordiae atque ignaviae Cato ap. Sl)t. sinum vento furenti Lcn — развернуть парус навстречу бешеному ветруt. filiam alicui T, QC — отдавать дочь замуж за кого-л.aliquid per manus t. Cs — передавать что-л. из рук в рукиt. aliquem alicui de manu in manum C — вверять кого-л. чьему-л. попечениюse hostibus t. Cs — сдаваться неприятелюse sub leges pacis iniquae t. V — подчиниться условиям несправедливого мира2) отдавать в распоряжение, приставлять ( alicui decem satellĭtes QC)3) передавать по наследству, оставлять, завещать ( alicui hereditatem C)t. alicui omnia bona utenda ac possidenda C — завещать кому-л. всё имущество в пользование и владениеconsuetudo a majoribus tradĭta C — обычай, унаследованный от предковimmortalitati t. aliquid C — обессмертить (увековечить) что-л.4) доверять, поручать, возлагать, вверять (alicui imperium navium C)5) поверять, рассказывать ( alicui cogitationes suas T)sunt qui tradiderint, sunt qui abnuant T — одни это утверждают, другие же отрицают6) выдавать (aliquem alicui ad supplicium Cs)7) сообщать, учить, обучать, преподавать ( juventūti multa de sideribus Cs)8) выдавать, предавать ( regnum hostibus QC) -
2 cogitatio
cōgĭtātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de penser, pensée, méditation, réflexion, préparation. [st2]2 [-] dessein, plan, projet, idée, résolution. [st2]3 [-] aptitude à réfléchir, intelligence. - cogitatio vertitur in se ipsa, Cic.: la pensée se replie sur elle-même. - cogitatione complecti aliquem, Cic.: penser à un absent. - cogitationem alicui injicere de re, Cic.: donner à qqn l'idée de qqch. - in cogitationem incidere, Cic.: venir à la pensée. - cogitatio petendi consulatūs, Vell. 2: l'idée de briguer le consulat. - horum cogitatio subibat exercitum: c'est à cela que pensait l'armée. - cogitationem eam habuit ut... Cic.: il fut d'avis que... - in quotidianis cogitationibus, Cic.: dans mes études de chaque jour. - prosperum cogitationibus suis, Tac.: chose favorable à ses desseins. - cogitationem toto pectore amplecti, Cic.: s'attacher corps et âme à un projet. - solus particeps rationis et cogitationis, Cic. Leg. 1: ayant seul en partage la raison et l'intelligence. - Verres, ingenio et cogitatione nullā, Cic.: Verrès, homme dépourvu de bon sens et de toute intelligence.* * *cōgĭtātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de penser, pensée, méditation, réflexion, préparation. [st2]2 [-] dessein, plan, projet, idée, résolution. [st2]3 [-] aptitude à réfléchir, intelligence. - cogitatio vertitur in se ipsa, Cic.: la pensée se replie sur elle-même. - cogitatione complecti aliquem, Cic.: penser à un absent. - cogitationem alicui injicere de re, Cic.: donner à qqn l'idée de qqch. - in cogitationem incidere, Cic.: venir à la pensée. - cogitatio petendi consulatūs, Vell. 2: l'idée de briguer le consulat. - horum cogitatio subibat exercitum: c'est à cela que pensait l'armée. - cogitationem eam habuit ut... Cic.: il fut d'avis que... - in quotidianis cogitationibus, Cic.: dans mes études de chaque jour. - prosperum cogitationibus suis, Tac.: chose favorable à ses desseins. - cogitationem toto pectore amplecti, Cic.: s'attacher corps et âme à un projet. - solus particeps rationis et cogitationis, Cic. Leg. 1: ayant seul en partage la raison et l'intelligence. - Verres, ingenio et cogitatione nullā, Cic.: Verrès, homme dépourvu de bon sens et de toute intelligence.* * *Cogitatio, Verbale. Plin. Pensee, Pensement, Cogitation.\Cogitatione nulla homo. Cic. Qui ne pense à rien, Qui n'advise à rien, Qui n'ha esgard à rien.\Res ad sensum cogitationemque acerba. Cic. A bien y penser, Qui bien y pensera.\Liberae cogitationes. Cic. On pense ce qu'on veult.\Transuolans subito animum cogitatio. Plin. Pensee qui passe incontinent.\Abiicere cogitationes suas in rem humilem et contemptam. Cic. Appliquer ses pensee à choses viles et de nulle valeur.\Abstrahi cogitatione a solitudine. Cic. Estre diverti et distraict.\Auertere cogitationem a miseriis. Cic. Destourner sa pensee.\In cogitationem belli regem auertere. Liu. Le faire penser à la guerre.\Conuulsa cogitatio. Cic. Esbranslee.\Cogitationis poenam nemo patitur. Vlpian. On ne punist personne pour chose qu'il ait pensé.\Transuolans subito animum cogitatio. Plin. Pensee qui se oublie incontinent. -
3 misceo
miscuī, mixtum (mistum), ēre1)а) мешать, смешивать (aliquid aliqua re, cum aliqua re, реже alicui rei C, H etc.); перемешивать, переплетать, сочетать (falsa veris C; utile dulci H; iram cum luctu O)б) приобщать (aliquem dis superis H; desertores sibi T); сплетать, соединять ( non potest amor cum timore misceri Sen); сливать, объединять ( tres legiones in unam T)m. certamina L (proelia, manūs Prp) — вступать в бой, бороться, сражатьсяvulnera inter se m. V — наносить друг другу раныmixto ore percutere lyram VF — петь, бряцая на лиреm. dextras T — обмениваться рукопожатиемm. sanguinem ( или genus) cum aliquo L — породниться с кем-л.cogitationes suas cum amico m. Sen — делиться своими мыслями с другом2) приготовлять (pocula O; aconīta M)3) вызывать, возбуждать, причинять (motus animorum C; incendia V)4) переворачивать, приводить в замешательство, ставить дыбом, спутывать (m. ima summis VF; caelum terramque V); волновать, приводить в смятение ( rem publicam C)5)а) наполнять, переполнятьб) оглашать (domum gemitu V; misceri clamoribus V)6) pass. misceri собираться, толпиться ( circa aliquem V)7) (тж. se m.) совокупляться (corpus cum aliqua C или alicui C, O)8)misceri aliquo Prp — превращаться в кого-л.9)se m. — принимать участие ( negotiis Dig); становиться участником ( paternae hereditati Dig)10) разделять, делить ( curas cum aliquo Sen) -
4 abjĭcĭo
abjĭcĭo (ăbĭcĭo), ĕre (ăbĭcĕre), abjēci, abjectum [ab + jacio] - tr. - [st1]1 [-] jeter, repousser. - abjicere scutum, Cic.: jeter son bouclier. - se abjicere in mare, Cic.: se jeter dans la mer. - corpus abjecit in mare, Cic.: il fit jeter le corps dans la mer. - Claudiam ad matris januam nudam jussit abici, Suet.: il fit jeter Claudia nue devant la porte de sa mère. - se abjicere ad pedes alicui (alicujus): se jeter aux pieds de qqn. - haec abjicienda est, Ter.: il faut se débarrasser d'elle. - si te uret sarcina, abicito, Hor. Ep. 1: si ton fardeau vient à te peser, jette-le. - se abiecit exanimatus, Cic.: il tomba sans connaissance. - avec abl. - se abjicere in herba, Cic.: se jeter dans l'herbe. [st1]2 [-] laisser là, abandonner, rejeter, renoncer à. - abjicere gloriam, Cic.: renoncer à la gloire. - rei familiaris curam abjicere: laisser son bien à l'abandon. - si Catilina consilium belli faciendi abiecerit, Cic.: si Catilina renonce à son idée de faire la guerre. - odor abiecti in via cadaveris, Suet.: l'odeur d'un cadavre abandonné sur la route. [st1]3 [-] abattre, abaisser. - abjicere belluam, Cic.: terrasser une bête. - natura animantes abjecit, Cic.: la nature a courbé les animaux vers la terre. [st1]4 [-] au fig. abattre, abaisser, avilir, dégrader. - haec tu quamlibet abjice elevaque, Catul.: ravale ou dénigre à ton gré ce problème. - hic annus senatus auctoritatem abjecit, Cic.: cette année a avili l'autorité du Sénat. - abjiciet agros: elle vendra ses terres à vil prix. - abiiciunt se, Cic.: ils se dégradent. [st1]5 [-] rabaisser, rapetisser (par la parole), amoindrir. - cogitationes suas abjicere in + acc.: rabaisser ses pensées jusqu'à... -
5 ăbĭcĭo
abjĭcĭo (ăbĭcĭo), ĕre (ăbĭcĕre), abjēci, abjectum [ab + jacio] - tr. - [st1]1 [-] jeter, repousser. - abjicere scutum, Cic.: jeter son bouclier. - se abjicere in mare, Cic.: se jeter dans la mer. - corpus abjecit in mare, Cic.: il fit jeter le corps dans la mer. - Claudiam ad matris januam nudam jussit abici, Suet.: il fit jeter Claudia nue devant la porte de sa mère. - se abjicere ad pedes alicui (alicujus): se jeter aux pieds de qqn. - haec abjicienda est, Ter.: il faut se débarrasser d'elle. - si te uret sarcina, abicito, Hor. Ep. 1: si ton fardeau vient à te peser, jette-le. - se abiecit exanimatus, Cic.: il tomba sans connaissance. - avec abl. - se abjicere in herba, Cic.: se jeter dans l'herbe. [st1]2 [-] laisser là, abandonner, rejeter, renoncer à. - abjicere gloriam, Cic.: renoncer à la gloire. - rei familiaris curam abjicere: laisser son bien à l'abandon. - si Catilina consilium belli faciendi abiecerit, Cic.: si Catilina renonce à son idée de faire la guerre. - odor abiecti in via cadaveris, Suet.: l'odeur d'un cadavre abandonné sur la route. [st1]3 [-] abattre, abaisser. - abjicere belluam, Cic.: terrasser une bête. - natura animantes abjecit, Cic.: la nature a courbé les animaux vers la terre. [st1]4 [-] au fig. abattre, abaisser, avilir, dégrader. - haec tu quamlibet abjice elevaque, Catul.: ravale ou dénigre à ton gré ce problème. - hic annus senatus auctoritatem abjecit, Cic.: cette année a avili l'autorité du Sénat. - abjiciet agros: elle vendra ses terres à vil prix. - abiiciunt se, Cic.: ils se dégradent. [st1]5 [-] rabaisser, rapetisser (par la parole), amoindrir. - cogitationes suas abjicere in + acc.: rabaisser ses pensées jusqu'à... -
6 humile
hŭmĭlis, e, adj. [humus; like chamalos from chamai, on the ground, i. e.], low, lowly, small, slight (class.; esp. freq. in the trop. signif.).I.Lit.:II.arbores et vites et ea quae sunt humiliora neque se tollere a terra altius possunt,
Cic. Tusc. 5, 13, 37; cf.:turrim humilem parvamque fecerant,
Caes. B. C. 2, 8, 1 sq.:humilior munitio,
id. ib. 3, 63, 2:(naves) humiliores quam quibus in nostro mari uti consuevimus,
id. B. G. 5, 1, 2:humiles habitare casas,
Verg. E. 2, 29:domus,
Hor. C. 3, 1, 22:postes,
Ov. M. 8, 639:arcus,
id. ib. 3, 30:arae,
Val. Fl. 3, 426:virgas humilis mordere salicti,
Juv. 11, 67:Forentum,
low, situated in the plain, Hor. C. 3, 4, 16; so,Myconos,
Ov. M. 7, 463:Italia,
Verg. A. 3, 522:humillimo solo aqua diutissime immorata,
Just. 2, 1 med.:avi similis, quae circum litora, circum Piscosos scopulos humilis volat aequora juxta,
flies low, Verg. A. 4, 255; cf.:decisis humilis pennis,
Hor. Ep. 2, 2, 50:potest ex deformi humilique corpusculo exire formosus animus ac magnus,
small, diminutive, Sen. Ep. 66:brevi atque humili corpore homines,
Gell. 19, 13, 3; Curt. 7, 4:humiles Cleonae,
little, petty, Ov. M. 6, 417 (in Ptolem. polis ou megalê):Troja,
id. ib. 15, 424:ipse humili designat moenia fossa,
i. e. slight, shallow, Verg. A. 7, 157; so,fossa,
Tac. A. 1, 61; cf.radix,
Plin. Ep. 8, 20, 5.Trop.A.As respects rank, birth, fortune, worth, consideration, etc., low, base, mean, humble, obscure, poor, needy, insignificant (cf.:2.supplex, summissus, demissus, abjectus): ut si parentibus nati sint humilibus,
Cic. Lael. 17, 90:humiles nati (shortly after: trivio conceptus et educatus stercore),
Phaedr. 1, 27, 2: humiles et obscuri homines, Cic. Div. 1, 40, 88; id. Quint. 31, 95:humillimus homo de plebe,
Liv. 3, 19, 9; cf.:humilis in plebe et ideo ignobilis puerpera,
Plin. 7, 36, 36, § 121:ne latos fines parare studeant potentioresque humiliores possessionibus expellant,
Caes. B. G. 6, 22, 3:humiliores, opp. opulentiores,
Hirt. B. G. 8, 51 fin.:hos Suevi vectigales sibi fecerunt ac multo humiliores infirmioresque redegerunt,
Caes. B. G. 4, 3 fin.: homines humiles, opp. amplissimi viri, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 8, A, 1:satis superque humilis est, qui, etc.,
Liv. 3, 53, 9:junge tuis humiles, ambitiose, manus,
of the servants, Ov. A. A. 2, 254:civitas ignobilis atque humilis,
Caes. B. G. 5, 28, 1:humilem sane relinquunt et minime generosum, ut ita dicam, ortum amicitiae,
Cic. Lael. 9, 29:Viridomarus, quem Caesar ex humili loco ad summam dignitatem perduxerat,
Caes. B. G. 7, 39, 1:qui cogitationes suas abjecerunt in rem tam humilem atque contemptam,
Cic. Lael. 9, 32; cf.:nihil abjectum, nihil humile cogitant,
id. Fin. 5, 20, 57:aut nulla aut humili aliqua arte praediti,
id. Arch. 5, 10:humiles et sordidae curae,
Plin. Ep. 1, 3, 3:rei pictor,
Plin. 35, 10, 37, § 120 (dub.;Jan. floridissimus): humilis atque obsoletus vestitus,
Nep. Ages. 8:agna,
poor, humble, Hor. C. 2, 17, 32:fortuna,
Juv. 6, 287:domus,
id. 11, 171.—Hence, subst.: hŭmĭle, is, n., that which is humble or base, a low station:ex humili potens,
Hor. C. 3, 30, 12:quales ex humili magna ad vestigia rerum extollit Fortuna,
Juv. 3, 39.—Prov.: Humiles laborant ubi potentes dissident,
Phaedr. 1, 30, 1.—Of low, mean language: iambus frequentissimus est in iis, quae demisso atque humili sermone dicuntur. Cic. Or. 58, 196:B.sermo,
Hor. A. P. 229; cf.:neque humilem et abjectam orationem nec nimis altam et exaggeratam probat,
Cic. Or. 57, 192:verbum,
id. Brut. 79, 274:humilia et vulgaria verba,
Quint. 10, 1, 9:translatio,
id. 8, 6, 5:si quis sublimia humilibus misceat,
id. 8, 3, 60:quae humilia circa res magnas, apta circa minores videntur,
id. 8, 3, 18:humile et quotidianum sermonis genus,
id. 11, 1, 6:of the author himself: Macer... humilis,
i. e. commonplace, id. 10, 1, 87:nil parvum aut humili modo, Nil mortale loquar,
Hor. C. 3, 25, 17.—Of mind or character, low, mean, base, abject:1.qui umquam apparitor tam humilis? tam abjectus?
Cic. Phil. 2, 32, 82:ut ille tum humilis, ut demissus erat!
id. Att. 2, 21, 3:humillimus assentator,
Vell. 2, 83, 1:neque nos simus tam humiles, ut quae laudamus inutilia credamus,
Quint. 11, 1, 13:privata deduci superbo Non humilis mulier triumpho,
Hor. C. 1, 37, 32:succumbere doloribus eosque humili animo imbecilloque ferre miserum est,
Cic. Fin. 1, 15, 49:animi,
Lucr. 6, 52:si prece et obsecratione humili ac supplici utemur,
Cic. Inv. 1, 16, 22; 1, 56 init.; cf.:fracto animo, atque humili aliquem supplicare,
id. Planc. 20, 50:humillimae preces, Suet. Vit. Luc.: pavor,
Verg. G. 1, 331; cf.metus,
Val. Fl. 3, 394.—Hence, adv.: hŭmĭlĭter, low, deeply.Lit. (so post-Aug. and very rare):2.in loco clivoso humilius rami arborum servandisunt, in plano altius,
Pall. 3, 13, 3:eadem facta claritate vel obscuritate facientium vel tolluntur altissime vel humillime deprimuntur,
very deeply, Plin. Ep. 6, 24, 1. —Trop. (acc. to II. B.), basely, meanly, abjectly, humbly (class.):non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,
Cic. Tusc. 5, 9, 24:aut servit humiliter, aut superbe dominatur,
Liv. 24, 25, 8:servire alicui,
id. 45, 32, 5:audacter territas, humiliter placas,
Auct. Her. 4, 20, 28:animose paupertatem ferre, humiliter infamiam,
Sen. Ep. 120 med. -
7 humilis
hŭmĭlis, e, adj. [humus; like chamalos from chamai, on the ground, i. e.], low, lowly, small, slight (class.; esp. freq. in the trop. signif.).I.Lit.:II.arbores et vites et ea quae sunt humiliora neque se tollere a terra altius possunt,
Cic. Tusc. 5, 13, 37; cf.:turrim humilem parvamque fecerant,
Caes. B. C. 2, 8, 1 sq.:humilior munitio,
id. ib. 3, 63, 2:(naves) humiliores quam quibus in nostro mari uti consuevimus,
id. B. G. 5, 1, 2:humiles habitare casas,
Verg. E. 2, 29:domus,
Hor. C. 3, 1, 22:postes,
Ov. M. 8, 639:arcus,
id. ib. 3, 30:arae,
Val. Fl. 3, 426:virgas humilis mordere salicti,
Juv. 11, 67:Forentum,
low, situated in the plain, Hor. C. 3, 4, 16; so,Myconos,
Ov. M. 7, 463:Italia,
Verg. A. 3, 522:humillimo solo aqua diutissime immorata,
Just. 2, 1 med.:avi similis, quae circum litora, circum Piscosos scopulos humilis volat aequora juxta,
flies low, Verg. A. 4, 255; cf.:decisis humilis pennis,
Hor. Ep. 2, 2, 50:potest ex deformi humilique corpusculo exire formosus animus ac magnus,
small, diminutive, Sen. Ep. 66:brevi atque humili corpore homines,
Gell. 19, 13, 3; Curt. 7, 4:humiles Cleonae,
little, petty, Ov. M. 6, 417 (in Ptolem. polis ou megalê):Troja,
id. ib. 15, 424:ipse humili designat moenia fossa,
i. e. slight, shallow, Verg. A. 7, 157; so,fossa,
Tac. A. 1, 61; cf.radix,
Plin. Ep. 8, 20, 5.Trop.A.As respects rank, birth, fortune, worth, consideration, etc., low, base, mean, humble, obscure, poor, needy, insignificant (cf.:2.supplex, summissus, demissus, abjectus): ut si parentibus nati sint humilibus,
Cic. Lael. 17, 90:humiles nati (shortly after: trivio conceptus et educatus stercore),
Phaedr. 1, 27, 2: humiles et obscuri homines, Cic. Div. 1, 40, 88; id. Quint. 31, 95:humillimus homo de plebe,
Liv. 3, 19, 9; cf.:humilis in plebe et ideo ignobilis puerpera,
Plin. 7, 36, 36, § 121:ne latos fines parare studeant potentioresque humiliores possessionibus expellant,
Caes. B. G. 6, 22, 3:humiliores, opp. opulentiores,
Hirt. B. G. 8, 51 fin.:hos Suevi vectigales sibi fecerunt ac multo humiliores infirmioresque redegerunt,
Caes. B. G. 4, 3 fin.: homines humiles, opp. amplissimi viri, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 8, A, 1:satis superque humilis est, qui, etc.,
Liv. 3, 53, 9:junge tuis humiles, ambitiose, manus,
of the servants, Ov. A. A. 2, 254:civitas ignobilis atque humilis,
Caes. B. G. 5, 28, 1:humilem sane relinquunt et minime generosum, ut ita dicam, ortum amicitiae,
Cic. Lael. 9, 29:Viridomarus, quem Caesar ex humili loco ad summam dignitatem perduxerat,
Caes. B. G. 7, 39, 1:qui cogitationes suas abjecerunt in rem tam humilem atque contemptam,
Cic. Lael. 9, 32; cf.:nihil abjectum, nihil humile cogitant,
id. Fin. 5, 20, 57:aut nulla aut humili aliqua arte praediti,
id. Arch. 5, 10:humiles et sordidae curae,
Plin. Ep. 1, 3, 3:rei pictor,
Plin. 35, 10, 37, § 120 (dub.;Jan. floridissimus): humilis atque obsoletus vestitus,
Nep. Ages. 8:agna,
poor, humble, Hor. C. 2, 17, 32:fortuna,
Juv. 6, 287:domus,
id. 11, 171.—Hence, subst.: hŭmĭle, is, n., that which is humble or base, a low station:ex humili potens,
Hor. C. 3, 30, 12:quales ex humili magna ad vestigia rerum extollit Fortuna,
Juv. 3, 39.—Prov.: Humiles laborant ubi potentes dissident,
Phaedr. 1, 30, 1.—Of low, mean language: iambus frequentissimus est in iis, quae demisso atque humili sermone dicuntur. Cic. Or. 58, 196:B.sermo,
Hor. A. P. 229; cf.:neque humilem et abjectam orationem nec nimis altam et exaggeratam probat,
Cic. Or. 57, 192:verbum,
id. Brut. 79, 274:humilia et vulgaria verba,
Quint. 10, 1, 9:translatio,
id. 8, 6, 5:si quis sublimia humilibus misceat,
id. 8, 3, 60:quae humilia circa res magnas, apta circa minores videntur,
id. 8, 3, 18:humile et quotidianum sermonis genus,
id. 11, 1, 6:of the author himself: Macer... humilis,
i. e. commonplace, id. 10, 1, 87:nil parvum aut humili modo, Nil mortale loquar,
Hor. C. 3, 25, 17.—Of mind or character, low, mean, base, abject:1.qui umquam apparitor tam humilis? tam abjectus?
Cic. Phil. 2, 32, 82:ut ille tum humilis, ut demissus erat!
id. Att. 2, 21, 3:humillimus assentator,
Vell. 2, 83, 1:neque nos simus tam humiles, ut quae laudamus inutilia credamus,
Quint. 11, 1, 13:privata deduci superbo Non humilis mulier triumpho,
Hor. C. 1, 37, 32:succumbere doloribus eosque humili animo imbecilloque ferre miserum est,
Cic. Fin. 1, 15, 49:animi,
Lucr. 6, 52:si prece et obsecratione humili ac supplici utemur,
Cic. Inv. 1, 16, 22; 1, 56 init.; cf.:fracto animo, atque humili aliquem supplicare,
id. Planc. 20, 50:humillimae preces, Suet. Vit. Luc.: pavor,
Verg. G. 1, 331; cf.metus,
Val. Fl. 3, 394.—Hence, adv.: hŭmĭlĭter, low, deeply.Lit. (so post-Aug. and very rare):2.in loco clivoso humilius rami arborum servandisunt, in plano altius,
Pall. 3, 13, 3:eadem facta claritate vel obscuritate facientium vel tolluntur altissime vel humillime deprimuntur,
very deeply, Plin. Ep. 6, 24, 1. —Trop. (acc. to II. B.), basely, meanly, abjectly, humbly (class.):non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,
Cic. Tusc. 5, 9, 24:aut servit humiliter, aut superbe dominatur,
Liv. 24, 25, 8:servire alicui,
id. 45, 32, 5:audacter territas, humiliter placas,
Auct. Her. 4, 20, 28:animose paupertatem ferre, humiliter infamiam,
Sen. Ep. 120 med. -
8 mando
[st1]1 [-] mando, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - charger de, charger d'une commission; enjoindre. - [abcl]b - assigner, donner, confier. - [abcl]c - faire dire, ordonner.[/b] - mandare litteris: [confier aux lettres] = rédiger. - nobis videtur, quicquid litteris mandetur, id commendari omnium eruditorum lectioni decere, Cic. Tusc. 2, 8: il nous semble que tout ce qu'on rédige doit être lisible pour tous les gens cultivés. - aliquid alicui mandare: charger qqn de qqch. - alicui mandare (ut) + subj.: charger qqn de. - alicui mandare ne: charger qqn de ne pas. - fugae vitam suam mandare: [ confier à la fuite son salut] = chercher son salut dans la fuite. - reliqui sese fugae mandarunt atque in proximas silvas abdiderunt, Caes. BG. 1, 12: les autres cherchèrent leur salut dans la fuite et se cachèrent dans les forêts voisines. - corpus humo mandare: inhumer, enterrer. - filiam alicui mandare: donner à qqn une fille en mariage. - infelix Priamus furtim mandarat (eum) alendum Threicio regi, Virg. En. 3, 49: le malheureux Priam l'avait confié secrètement à la charge du roi de Thrace. [st1]2 [-] mando, ĕre, mandi, mansum: - tr. - mâcher, manger, mordre, broyer (avec les dents); dévorer. [st1]3 [-] mando, ōnis, m.: glouton.* * *[st1]1 [-] mando, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - charger de, charger d'une commission; enjoindre. - [abcl]b - assigner, donner, confier. - [abcl]c - faire dire, ordonner.[/b] - mandare litteris: [confier aux lettres] = rédiger. - nobis videtur, quicquid litteris mandetur, id commendari omnium eruditorum lectioni decere, Cic. Tusc. 2, 8: il nous semble que tout ce qu'on rédige doit être lisible pour tous les gens cultivés. - aliquid alicui mandare: charger qqn de qqch. - alicui mandare (ut) + subj.: charger qqn de. - alicui mandare ne: charger qqn de ne pas. - fugae vitam suam mandare: [ confier à la fuite son salut] = chercher son salut dans la fuite. - reliqui sese fugae mandarunt atque in proximas silvas abdiderunt, Caes. BG. 1, 12: les autres cherchèrent leur salut dans la fuite et se cachèrent dans les forêts voisines. - corpus humo mandare: inhumer, enterrer. - filiam alicui mandare: donner à qqn une fille en mariage. - infelix Priamus furtim mandarat (eum) alendum Threicio regi, Virg. En. 3, 49: le malheureux Priam l'avait confié secrètement à la charge du roi de Thrace. [st1]2 [-] mando, ĕre, mandi, mansum: - tr. - mâcher, manger, mordre, broyer (avec les dents); dévorer. [st1]3 [-] mando, ōnis, m.: glouton.* * *I.Mando, mandas, mandare. Plaut. Encharger, Bailler charge ou commission de faire quelque chose.\Mandare in vltimas terras. Cic. Envoyer au bout du monde.\Mandari infra mortuos. Cic. Estre envoyé encore plus bas que les morts.\Haec sunt quae mandari non possunt. Quintil. On n'y peult mettre lieutenant. Bud.\AEternitati mandare. Plin. iun. Faire immortel, Perpetuer.\Animis mandare ea quae adulta fructus huberrimos ferant. Cic. Semer ou planter en l'esprit.\Animis et mentibus mandare. Cic. Mettre en memoire, Retenir.\Semina mandare arenae. Ouid. Semer sur du gravier, Perdre sa peine.\Fidei alicuius pecuniam aliquam mandare. Plaut. Luy bailler quelque argent sur sa fiance.\Committere et mandare alicui bona sua. Terent. Bailler en garde.\Carmina mandare foliis. Virgil. Escrire sur des fueilles.\Se fugae mandare. Caes. S'enfuir.\Mandare vitam suam fugae et solitudini. Cicero. S'enfuir en quelque desert pour saulver sa vie, Mettre l'esperance de sa vie en une fuite.\Humo mandare aliquem. Virgil. Enterrer.\Immortalitati mandare. Cic. Rendre immortel.\Literis Latinis Graeco sermone tractata mandare. Cicero. Mettre ou traduire en Latin.\Literis suas cogitationes mandare. Cic. Mettre par escript.\Memoriae mandatum, Platonem tenui admodum pecunia familiari fuisse. Gel. On trouve par escript, Il est escript que, etc.\Memoriae mandare aliquid. Cic. Mettre en sa memoire, Apprendre par coeur.\Monumentis mandare. Cic. Bailler en garde et recommandation d'eternelle memoire les faicts d'aucun, ou autres semblables, à quelque chose qui soit d'eternelle duree, comme sont lettres et choses semblables.\Monumentis annalium mandare. Ci. Escrire parmi les chroniques.\Scriptis mandare. Cic. Coucher par escript.\Terrae semina mandare. Columel. Semer.\Versibus mandare. Cic. Escrire par vers.\Vinculis mandare. Cic. Mettre en prison.\Causam mandare alicui. Ouid. Commettre, Luy bailler en charge.\Curam, vel curas mandare alteri. Plin. iunior. Luy bailler ou laisser la cure et le soing de quelque chose.\Honores mandare alicui. Cicero. Luy bailler quelque estat ou office.\Mandare magistratum. Cic. Donner office de magistrat.II.Mando, mandis, mandi, mansum, mandere. Plin. Cicero. Mascher.\Mando, mandonis, m. g. Varro. Un grand mangeur, Gourmand. -
9 confero
confĕro, conferre, contŭli, conlātum (collātum) - tr. - [st2]1 [-] apporter ensemble, amasser, réunir, assembler dans un même lieu, rassembler; porter, transporter. [st2]2 [-] rassembler (pour combattre), engager (un combat). [st2]3 [-] apporter (un tribut, de l'argent), payer. [st2]4 [-] fournir, donner. [st2]5 [-] être utile à, servir à. (intr.). [st2]6 [-] appliquer, employer à, consacrer (le temps) à. [st2]7 [-] attribuer, conférer (une charge). [st2]8 [-] comparer, mettre en parallèle. [st2]9 [-] conférer, discuter, échanger (des propos). [st2]10 [-] remettre, ajourner, renvoyer à, différer. [st2]11 [-] imputer à, rejeter sur, faire retomber sur, faire porter sur. [st2]12 [-] changer, transformer, métamorphoser. - conferre frumentum: rassembler du blé. - conferre vires in unum, Liv. 33, 19, 7: réunir les forces. - conferre copias: concentrer des troupes. - se conferre Romam: se retirer à Rome, se réfugier à Rome. - conferre iter versus Brundidium: se diriger vers Brundisium. - se conferre in fugam: s'enfuir. - arma (gradum, manum, pedem, signa) conferre: en venir aux mains, engager le combat. - collatis signis: en bataille rangée. - tributum conferre in aliquam rem: payer une taxe pour qqch. - sextantes in capita conferre, Liv. 2, 33, 11: verser un sixième d'as par personne. - conferre (+ ad et acc. ou dat.) = prodesse: [apporter qqch d'utile ] = être utile à, être profitable à. - multum veteres etiam Latini conferunt, Quint, 1, 8, 8: même les anciens Latins sont d'un grand profit. - omne reliquium tempus conferre ad...: consacrer tout le reste de son temps à... - conferre tempus ad comparationem belli: employer son temps à préparer la guerre. - ad historiam se conferre: se consacrer à l’histoire. - conferre officia in aliquem: obliger qqn. - in pauca conferre: dire en peu de mots, résumer, abréger. - conferre cum aliquo sermones: s'entretenir avec qqn. - conferre aliquem alicui (cum aliquo) aliqua re: comparer qqn à qqn sous le rapport de qqch. - conferre in diem: renvoyer à une date. - ad arbitrium alicujus aliquid conferre: soumettre qqch au jugement de qqn. - in aliquem culpam conferre: imputer la faute à qqn, rejeter la faute sur qqn. - aliquem in saxum conferre, Ov. M. 4, 278: métamorphoser qqn en rocher.* * *confĕro, conferre, contŭli, conlātum (collātum) - tr. - [st2]1 [-] apporter ensemble, amasser, réunir, assembler dans un même lieu, rassembler; porter, transporter. [st2]2 [-] rassembler (pour combattre), engager (un combat). [st2]3 [-] apporter (un tribut, de l'argent), payer. [st2]4 [-] fournir, donner. [st2]5 [-] être utile à, servir à. (intr.). [st2]6 [-] appliquer, employer à, consacrer (le temps) à. [st2]7 [-] attribuer, conférer (une charge). [st2]8 [-] comparer, mettre en parallèle. [st2]9 [-] conférer, discuter, échanger (des propos). [st2]10 [-] remettre, ajourner, renvoyer à, différer. [st2]11 [-] imputer à, rejeter sur, faire retomber sur, faire porter sur. [st2]12 [-] changer, transformer, métamorphoser. - conferre frumentum: rassembler du blé. - conferre vires in unum, Liv. 33, 19, 7: réunir les forces. - conferre copias: concentrer des troupes. - se conferre Romam: se retirer à Rome, se réfugier à Rome. - conferre iter versus Brundidium: se diriger vers Brundisium. - se conferre in fugam: s'enfuir. - arma (gradum, manum, pedem, signa) conferre: en venir aux mains, engager le combat. - collatis signis: en bataille rangée. - tributum conferre in aliquam rem: payer une taxe pour qqch. - sextantes in capita conferre, Liv. 2, 33, 11: verser un sixième d'as par personne. - conferre (+ ad et acc. ou dat.) = prodesse: [apporter qqch d'utile ] = être utile à, être profitable à. - multum veteres etiam Latini conferunt, Quint, 1, 8, 8: même les anciens Latins sont d'un grand profit. - omne reliquium tempus conferre ad...: consacrer tout le reste de son temps à... - conferre tempus ad comparationem belli: employer son temps à préparer la guerre. - ad historiam se conferre: se consacrer à l’histoire. - conferre officia in aliquem: obliger qqn. - in pauca conferre: dire en peu de mots, résumer, abréger. - conferre cum aliquo sermones: s'entretenir avec qqn. - conferre aliquem alicui (cum aliquo) aliqua re: comparer qqn à qqn sous le rapport de qqch. - conferre in diem: renvoyer à une date. - ad arbitrium alicujus aliquid conferre: soumettre qqch au jugement de qqn. - in aliquem culpam conferre: imputer la faute à qqn, rejeter la faute sur qqn. - aliquem in saxum conferre, Ov. M. 4, 278: métamorphoser qqn en rocher.* * *Confero, pen. corr. confers, contuli, pen. corr. collatum, pen. prod. conferre. Columel. Porter plusieurs choses en un lieu.\Conferre. Plaut. Bailler, Donner, Conferer.\Conferre. Plin. iunior. Contribuer.\AEs conferre. Ouid. Contribuer.\Dicam neminem vnquam tam impudentem fuisse, qui a diis immortalibus tot et tantas res tacitus auderet optare, quot et quantas dii immortales ad Cn. Pompeium contulerunt. Cic. Luy ont donné, ou Ont assemblé en luy.\Conferre, Colloqui. Plaut. Deviser, Conferer ensemble, Parlementer.\Conferre studia ad arbitrium alterius. Cic. Employer ses estudes, son scavoir és lettres à la volunté d'autruy.\Ad alios hanc sinistram diligentiam conferant. Plin. iunior. Qu'ils donnent et attribuent, ou portent et facent present de ceste fascheuse et trop curieuse diligence à d'autres, car je n'en veulx point, et ne veulx estre tel.\Conferre, pro Mutare. Ouid. Muer.\Amorem conferre alicui. Propert. Donner son amour à aucun, L'aimer.\Ita tuum conferto amorem semper si sapis, Ne id, etc. Plaut. Mets, ou jecte ton amour en tel lieu, etc.\Animum alio. Terent. Oster son amour d'aucun, et en aimer un autre.\Animum ad fodiendos puteos. Hirtius. Appliquer son esprit, Mettre son entente, S'addonner.\Benignitatem in aliquem. Cic. Luy faire beaucoup de plaisirs, Luy aulmosner de ses biens.\Capita. Liu. S'assembler ensemble pour consulter de quelque affaire, Quand deux ou plusieurs apportent leurs testes l'une aupres de l'autre pour parler de choses secrettes.\Castra castris. Caesar. Camper l'un devant l'autre, et vis à vis.\Causam in aliquam. Cic. Rejecter sur luy la faulte faicte, Mettre sur luy le blasme, Attribuer, S'excuser sur luy.\Certamina belli inter se. Virgil. Batailler.\Ore suo cibos conferre. Quintil. Comme font les oiseaulx qui baillent la besquee à leurs petits.\Consilia. Terent. Consulter ensemble.\Omne consilium, studium, officium, operam, laborem, diligentiam, ad amplitudinem alicuius conferre. Cic. Employer.\Consilium viuendi omne ad naturam suam. Cic. Rapporter sa facon et institution de vivre à son naturel, et suyvre sa nature.\Consolationes in rem aliquam. Cic. Assembler.\Consulatum in eundem annum. Plin. iunior. Rapporter et remettre en mesme annee.\Copiam verborum conferre. Quintil. Bailler.\Ne post conferas culpam in me. Terent. Ne t'en prens point apres à moy, Ne m'en charge point apres.\Curas suas, et quicquid nobis est a Deo datum, in Remp. conferre. Cic. Employer et appliquer toute sa cure et son soing au prouffit de la Republique.\In medium singulos denarios in singulos talos conferre. Sueton. Bailler, Coucher, Mettre sur le jeu.\Diligentiam in valetudinem alicuius conferre. Cic. Estre soigneux de sa santé, Mettre peine à le remettre en santé.\Disputationem conferre in aliquos. Cic. Leur donner et appliquer la disputation et propos, Les faire parler.\Dona conferre alicui. Plaut. Bailler ou apporter de tous costez.\Exempla aliorum conferre. Plaut. Mettre deux choses l'une contre l'autre, pour veoir qui est la plus belle, ou plus laide, pour en faire comparaison, Paragonner.\Si conferendum exemplum est, non, etc. Terent. S'il est besoing d'user d'exemple.\Faciem et mores conferre duarum. Ouid. Faire comparaison de l'une à l'autre.\Fructum alio conferre. Terent. Porter ailleurs.\Gradum. Plaut. Marcher aussi fort qu'un autre, Aller quand et quand luy.\Gradum conferre cum hoste. Liu. Assaillir, Mettre pied contre pied, Aller droict à luy, Marcher à l'encontre.\In carmen rem aliquam. Columel. Mettre en vers.\In commune. Cic. Apporter au prouffit de la communauté, Mettre en commun.\In educationem aliquid conferre. Quintil. Employer.\Nunc verba in pauca conferam, quid te velim. Plaut. Je te diray en brief ce que je te veulx dire.\In pauca. Cic. Conclure, Faire fin.\In quaestum vocem conferre. Cic. Employer sa parolle à gaigner argent.\In tempus ambulationis conferre cogitationes. Cic. Remettre toutes ses pensees au temps qu'on se pourmenera, N'y penser sinon alors.\Inter se. Cic. Conferer ensemble.\Coram inter nos conferemus. Cic. Nous parlerons et deviserons ensemble.\Ingenium ad rem aliquam. Cic. Employer ou appliquer son esprit.\Iter Brundusium versus contuli. Cic. Je prins et addonnay mon chemin vers, etc. Vide ITER.\Lites conferre. Horat. Noiser avec aucun.\Maledicta in aliquem. Cic. Dire beaucoup d'oultrages à aucun.\Manum, vel manus. Cic. S'entrebatre.\Munera conferre. Propert. Faire dons, Donner.\Officia in aliquem. Cic. Luy faire plaisir et service.\Omnem operam ad philosophiam conferre. Cic. Employer toute sa peine à la philosophie.\Orationem ad rem aliquam. Plaut. Tourner son propos à parler de quelque autre chose.\Permulta in aliquem, quae ab eo nunquam dicta sunt, conferre. Cic. Luy attribuer.\Pecuniam in opus. Plin. iunior. Bailler ou employer argent pour faire quelque chose.\Nisi forte eam pecuniam in Reipub. magnum aliquod tempus contulerit. Cic. S'il ne l'a reservé pour, etc.\Pedem. Plaut. S'approcher.\Collato pede praeliari. Liu. Combatre main à main.\Conferre pedem. Cic. Venir au poinct, Joindre.\Conferre pedem dicuntur Oratores. Quintil. Quand ils viennent cottir et respondre aux argumens de la partie.\Pestem hominibus haec conferunt. Columel. Engendrent la peste, ou apportent.\Rationem belli aliquo. Caesar. Employer toute la force de la guerre en quelque place.\Rationes conferre. Cic. Compter ensemble et venir à compte.\Rem in pauca. Plaut. Abbreger, Despescher.\Conferre se. Plin. iunior. S'assembler, et s'amasser.\Seria conferre cum aliquo. Ouid. Conferer et deviser de choses d'importance.\Seditionem in tranquillum. Plaut. Appaiser une noise.\Sermonem. Plaut. Parler ensemble.\Conferunt sermones inter se. Plaut. Ils parlent et devisent ensemble.\Signa. Liu. Combatre et venir les uns contre les autres à enseignes desployees.\Stipendium studio alterius. Colum. Aider les estudes d'aucun d'une somme d'argent.\Studia sua omnia in aliquem. Cic. Luy faire tous plaisirs et services, S'employer du tout à luy faire plaisir.\Studium in rem aliquem. Cic. Employer.\Suspicionem in aliquem. Cic. Souspeconner aucun.\Tempus ad vel in rem aliquam. Plin. iunior. Cic. Employer et addonner son temps à faire quelque chose.\Ex censu quotannis tributa conferre. Cic. Payer le tribut, le fort portant le foible selon leurs richesses.\Verba ad rem conferre. Terent. Mettre en effect ce qu'on dict, Faire ce qu'on dict.\Conferri solet a te in me verbum illud. Cic. Tu as accoustumé de dire, et user d'un tel mot à l'encontre de moy.\Vires in vnum. Liu. Assembler ensemble.\Vitam inter se vtriusque conferre. Cic. Comparer l'une à l'autre.\Vitia sua in senectutem. Cic. Attribuer ses vices à vieillesse, et dire qu'elle en est cause.\Voluntatem conferre in aliquem. Cic. Mettre son affection à aucun.\Conferre nouissima primis. Cic. Assembler les derniers aux premiers, Conferer et rapporter, etc.\Conferre se totum ad amicitiam alicuius. Cic. S'addonner du tout à aimer aucun.\Ad aliquem se conferre. Cic. Se retirer vers aucun, Le suyvre et hanter.\Ad authoritatem alicuius. Cic. Suyvre l'authorité d'aucun.\Ad curam aliquam se conferre. Cic. Prendre le soing de quelque chose.\Ad rempub. Cic. S'addonner au gouvernement et maniement de la republique.\Ad studia. Sueton. S'addonner aux lettres.\Conferre se ad vmbram arboris. Ouidius. Se mettre à l'ombre d'un arbre.\In fidem et clientelam alterius. Cic. Se donner à quelqu'un, Se mettre en sa sauvegarde et tutelle.\In societatem aliquorum. Cic. S'associer, S'accompaigner, Se faire compaignon.\Ad hostes. Cic. Se rendre aux ennemis.\In pedes se conferre. Plaut. Gaigner au pied, S'enfuir.\Conferre, Comparare. Dicimus autem, Confero te isti, et cum isto. Cic. Comparer, Paragonner, Confronter.\Hominibus magnis se conferre. Ouid. Se comparer à grans personnages.\Conferre descriptionem cum tabulis. Cic. Collationner le double ou la copie avec l'original.\Conferre, Differer. Cic. Omnia in Martium mensem sunt collata. Rejectez, Differez jusques au mois de Mars.\Conferre timorem suum, aut rem aliam in aliquid. Caesar. Dire qu'elle est cause de nostre paour, Attribuer.\Romam se contulit. Cic. Il est allé à Romme.\Retro se conferre. Claud. Reculer, Retourner.\Confert, in tertiis personis, pro Conducit, vel prodest, et vtile est. Columel. Prouffite, Sert, Aide, Est utile. -
10 cogitatio
cōgitātio, ōnis f. [ cogito I ]1) мышление, размышление, обдумывание, рассуждениеcogitatione aliquid complecti (или percipere) C — охватить что-л. мыслью (т. е. постичь что-л.)c. rei alicujus C etc. — мысль (размышление) о чём-л.2) мысль, думаomnes suas cogitationes in aliquam rem conferre C — направить на что-л. все свои помыслыinjicere alicui cogitationem de aliquā re C — внушить кому-л. что-л.suscipere cogitationem C — обдумать, поразмыслить3) намерение, планc. rerum novarum C, T — план переворота -
11 misceo
miscĕo, miscŭi, mixtum (mistum is found in many MSS. and edd., but is probably a corruption of copyists, representing the weakened sound of x in later times; v. Neue, Formenl. 2, p. 556), 2, v. a. [root mik-, mig-; Sanscr. micras, mixed; Gr. misgô, mignumi; cf. miscellus], to mix, mingle, to intermingle, blend (for the difference between this word and temperare, v. below, II. A.; cf. confundo).I.Lit.A.In gen.; with abl.:B.(sortes) pueri manu miscentur,
Cic. Div. 2, 41, 86:toxicum antidoto,
Phaedr. 1, 14, 8:mella Falerno,
Hor. S. 2, 4, 24:vina Surrentina faece Falernā,
id. ib. 2, 4, 55:pabula sale,
Col. 6, 4:nectare aquas,
Ov. H. 16, 198.— With dat.:dulce amarumque mihi,
Plaut. Ps. 1, 1, 61:fletum cruori,
Ov. M. 4, 140; Col. 7, 5:inter curalium virides miscere smaragdos,
Lucr. 2, 805:cumque meis lacrimis miscuit usque suas,
Ov. P. 1, 9, 20. —In partic.1.To join one's self to, have carnal intercourse with one:2.corpus cum aliquā,
Cic. Div. 1, 29, 60.—With dat.:sic se tibi misceat,
Ov. M. 13, 866:cum aliquo misceri in Venerem,
App. M. 9, p. 228, 16:sanguinem et genus,
to intermarry, Liv. 1, 9, 4.—To mix, prepare a drink:3.alteri miscere mulsum,
Cic. Fin. 2, 5, 17; Ov. Am. 1, 4, 29:Veientana mihi misces,
Mart. 3, 49, 1:pocula alicui,
Ov. M. 10, 160:lurida terribiles miscent aconita novercae,
id. ib. 1, 147; cf.: miscenda Cum Styge vina bibas, = you shall die, id. ib. 12, 321:nullis aconita propinquis miscuit (Orestes),
Juv. 8, 219.—Miscere se, or misceri, to mingle with others, to unite, assemble:4.miscet (se) viris,
Verg. A. 1, 440:se partibus alicujus,
Vell. 2, 86, 3:ipsa ad praetoria densae Miscentur,
assemble, Verg. G. 4, 75.—Miscere manus or proelia, to join battle, engage ( poet.):5.miscere manus,
Prop. 2, 20, 66:proelia dura,
id. 4, 1, 28;hence, vulnera,
to inflict wounds on each other, Verg. A. 12, 720.—Of storms, to throw into confusion, to disturb, confound, embroil ( poet.):II.caelum terramque,
Verg. A. 1, 134:magno misceri murmure pontum,
id. ib. 1, 124:miscent se maria,
id. ib. 9, 714.—Hence, of persons, to raise a great commotion, make a prodigious disturbance, to move heaven and earth:caelum ac terras,
Liv. 4, 3, 6:quis caelum terris non misceat et mare caelo,
Juv. 2, 25; cf.:mare caelo confundere,
id. 6, 282. —Trop.A.In gen., to mix, mingle, unite, etc.:B.dulce amarumque una nunc misces mihi,
Plaut. Ps. 1, 1, 63: miscent inter sese inimicitiam agitantes, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 275 Vahl.):animum alicujus cum suo miscere,
Cic. Lael. 21, 81:gravitate mixtus lepos,
id. Rep. 2, 1, 1:misce Ergo aliquid de nostris moribus,
Juv. 14, 322:ex dissimillimis rebus misceri et temperari,
Cic. Off. 3, 33, 119; cf., joined with temperare,
id. Or. 58, 197;also opp. to temperare, since miscere signifies merely to mix, but temperare to mix in due proportion: haec ita mixta fuerunt, ut temperata nullo fuerint modo,
Cic. Rep. 2, 23, 42.—In partic.1.To share with, impart to another; to take part in, share in a thing (rare and perhaps not ante-Aug.):2.cum amico omnes curas, omnes cogitationes tuas misce,
share, Sen. Ep. 3, 3:se negotiis,
to take part in, engage in, Dig. 26, 7, 39, § 11:administrationi,
ib. 27, 1, 17, § 5:paternae hereditati,
ib. 29, 2, 42, § 3. —(Acc. to I. B. 5.).a.To throw into confusion, to embroil, disturb (class.): om [p. 1150] nia infima summis paria fecit, turbavit, miscuit, Cic. Leg. 3, 9, 19:b.rem publicam malis concionibus,
id. Agr. 2, 33, 91:coetus,
Tac. A. 1, 16:animorum motus dicendo,
Cic. de Or. 1, 51, 220:anima, quae res humanas miscuit olim,
Juv. 10, 163.—To stir up, occasion, excite, rouse:3.ego nova quaedam misceri et concitari mala jam pridem videbam,
stirred up, devised, Cic. Cat. 4, 3, 6:seditiones,
Tac. H. 4, 68 fin. —Misceri aliquo, to be changed into:mixtus Enipeo Taenarius deus,
Prop. 1, 13, 21.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Русский
- Французский